Zaterdag vertrokken we naar Essen voor de Special Olympics Nordrhein-Westfalen. Ik trof in mijn poule (tot 70kg) twee bekende dames waar ik enkele weken geleden in Londen ook tegen gejudood heb. In de loop van de middag mocht ik eindelijk de mat op. Jasmin Siebelitz stond goed te knokken en het lukte mij niet om te scoren. Aan het einde van de partij scoorde Jasmin wazari en nam mij in de houdgreep waardoor ik met ippon verloor. Ik was verdrietig en boos, vooral op mijzelf.
Ook Carina Niemeyer had geleerd in Londen en nam geen initiatief of risico. Ik viel continu aan maar het lukte mij niet om te scoren. Ik kreeg onterecht een shido en die bepaalde de uitslag, Carina won de partij ondanks haar passieve judo. De scheidsrechter kwam direct na de partij zijn excuses aanbieden (in bijzijn van de hoofdscheidsrechter). Hij had het fout gedaan en had juist mijn positieve judo en kinsa moeten belonen. Helaas kon de uitslag niet meer worden veranderd, het werd brons dit keer.
Als je veel wint, vergeet je hoe je moet verliezen. Mijn coach zei: “je leert meer van verliezen dan van winnen” en zo zie ik dat ook. Mijn coach en ik weten waarom het niet ging; het ontbrak mij vandaag aan energie, wilskracht, scherpte en power. Ik was nog onvoldoende hersteld van een week griep. Ik heb in elk geval veel geleerd en probeer dit om te zetten in iets positiefs, iets waar ik mee verder kan. Uiteindelijk maakt verlies je sterker. Ik heb diep respect voor Jasmin en Carina en gun hen het goud en zilver. We zullen elkaar nog veel tegenkomen en opnieuw de strijd met elkaar aangaan. We zijn aan elkaar gewaagd en kijk uit naar onze volgende wedstrijd!
