Zaterdag 18 juni jongstleden ben ik kampioen geworden op het Swiss Open. Met aanvallend judo won ik vier partijen op rij en stelde daarmee het goud veilig.
De reis start op donderdag, samen met papa, mama en Caitlin vertrek ik naar Venray. Eerste stop is Sportinstituut Verhagen waar ik samen met Caitlin een laatste training volg onder leiding van Rudi Verhagen. Daarna door naar zorgsportcentrum JouTou waar we de nacht zullen doorbrengen, samen met nog wat andere mensen. Op vrijdag gaat de wekker al vroeg want we moeten om 07:00 uur verzamelen bij hotel Asteria waar we door de bus worden opgepikt. Een bijzondere dag want het is ook mijn verjaardag. Van papa en mama krijg ik het boek van Edith Bosch, dus ik heb in ieder geval wat te doen onderweg :-). De busreis voert ons via België, Luxemburg en Frankrijk naar Zwitserland waar we (na enige vertraging) tegen half acht ‘s avonds aankomen. Bijzonder om in vijf landen je verjaardag te vieren :-). Onderweg kreeg ik nog een heel mooi cadeau van Caitlin. Ze had de tekst “Never give up!” vertaald naar het Japans en samen met kersenbloesem op een houten paneel gegraveerd met de lasersnijmachine. Super mooi! Nadat we de spullen bij Judoclub Uster hebben ondergebracht, vertrekken we met een groep richting het centrum om wat te gaan eten. We vinden een Italiaans restaurant waar we genieten van pizza en halen bij de McDonalds een ijsje of milkshake als toetje. Terug in de judoschool, maken we ons bedje gereed en gaan op tijd naar bed.
Zaterdag gaat de wekker ook vroeg en worden we opgehaald om naar sporthal Buchholz te gaan waar we ontbijt krijgen geserveerd. Na de weging, volgt de opening. Het Swiss Open wordt dit jaar voor het eerst georganiseerd door Judoclub Uster, onder auspiciën van de Zwitserse judobond en Special Olympics Zwitserland. Aan dit toernooi nemen zo’n 120 judoka’s deel uit 8 verschillende landen deel. We krijgen eerst een demonstratie van een dansclub. Deze dansclub verzorgd ook de warming-up op muziek. Hierna begint de divisioning, een soort judotraining waarbij de organisatie (samen met trainers en coaches) kijken of de poules een beetje kloppen. Papa hielp als trainer mee op mijn mat en na een aantal oefeningen en spelletjes was de poule indeling definitief. Op naar de (warme) lunch: pasta met bolognesesaus.
Na de lunch start mijn toernooi tegen de Nederlandse Martina Grobben. We kennen elkaar en zijn aan elkaar gewaagd. Zo ook in Zwitserland. Tot in de laatste fase blijft het spannend maar kort voor het einde weet ik een yuko te scoren met een beenworp en neem daarna Grobben in de houdgreep. Na 12 seconden lukt het Grobben om zich te bevrijden en is de partij voorbij. Met twee yuko’s win ik de eerste partij. De tweede partij is tegen de onbekende Schotse Kiera McLeod. Ik probeer met aanvallende judo druk te zetten maar McLeod verdedigd goed. Halverwege de partij loopt McLeod tegen een strafje aan wegens het judo-en met gestrekte armen. Doordat scores verder uitblijven, bepaalt deze straf de eindstand en de winst voor mij. Ook in de derde partij wacht een onbekende, de Zwitserse Arletta Schmucki. Ik begin de partij direct met een goede pakking en hoog tempo. Hierdoor ontstaat ruimte en daar maak ik gebruik van door een waza-ari te score met een o soto gari. Niet veel later scoor ik ippon met een linkse tai otoshi en win ook deze wedstrijd. De Belgische Julie Bourgeois is geen onbekende voor mij en weet dus hoe ik deze taaie tegenstander moet aanpakken. Ook nu blijft het lang spannend maar weet ik vlak voor het einde de partij naar zich toe te trekken door een yuko te scoren met een veeg. Door deze laatste overwinning mag ik even later de hoogste trede van het erepodium betreden en het goud in ontvangst nemen.
Het toernooi wordt afgesloten met een BBQ en drankjes, heel gezellig. Terug in de judoclub is de stemming uitbundig want de Nederlanders hebben uitstekend gepresteerd. Dus volop lol met het enorme luchtbed van Jurgen (ook te gebruiken als lanceerinrichting). Onze Noorse vriend stopt een werppop in het bed van Rudi en we hebben de grootste lol. Maar aan alles komt een eind en na een korte nacht en het ontbijt in de sporthal, nemen we afscheid van iedereen en vertrekken we weer naar Nederland. De terugreis loopt voorspoediger en komen net voor negen uur ‘s avonds thuis. Moe en voldaan duik ik mijn bedje in.
Klik HIER om onze eigen foto’s van dit geweldige weekend te bekijken.
